نقش حیازت در ثروت های منقول
احکام حیازت، با احکام شکار متفاوت است؛ یعنی اگر فرد از طریق حیازت پرنده ای را به تملک خویش در آورد و پس از آن حیوان به جای دیگری پرواز نماید، نفر اول حق دارد آن را برگرداند؛ زیرا حیازت حقی است که مستقیما به وجود می آید؛ به این معنی که حیازت سبب مستقیم و بلاواسطه تملک پرنده است و این امر نیاز به تملک فرصت و شرایط خاصی ندارد تا در صورت از بین رفتن آن شرایط، حق ساقط گردد. حال این سؤال مطرح است که: حق فردی در این گونه موارد وقتی که فرصت جدیدی هم برای بهره برداری فراهم نگشته است، چگونه ایجاد می شود؟
در پاسخ باید گفت: این حق مستقیم ناشی از بهره برداری فرد از فرصتی طبیعی است که خداوند در اختیار او نهاده است و مادامی که حیازت تداوم بیابد، بهره برداری نیز بلااشکال است.
بر این اساس مبدأ جدیدی به مبادی حقوق فردی افزوده می گردد که عبارت است از استفاده نمودن از ثروتی طبیعی که فرد را مجاز به بهره برداری می نماید، مادامی که به بهره برداری خویش ادامه دهد.
محقق: حامد امجدیان
دیدگاهتان را بنویسید