آزادی عقیده عبارت از این است که افراد بتوانند، به انتخاب خود، در هر زمینهای اشتغال ذهنی داشته باشند، خواه این اشتغال امری باطنی و درونی و خواه بصورت موضعگیری عمومی باشد؛ یعنی آنکه هرکس بتواند، به دور از هر تحميل و فشاری، بیندیشد و، بدون ترس، باور خود را بیان نماید.(2)
با وجود آنکه آزادی عقیده به عنوان یک حق طبیعی مسلم قابل درک است، دارای آنچنان تبعات فردی، اجتماعی، سیاسی، اخلاقی و ارزشی است که هم در عالم واقع، مواجه با برخوردهای متفاوت است و هم اینکه در نظام های سیاسی و حقوقی برای انتظام آن تدابیری اتخاذ شده است.
دیدگاهتان را بنویسید