در حرم بسته بود. وقتی خدام در را باز کردند صحنهای دید که دلش شکست. انگار ضریح امیرالمؤمنین ع از لای خاک بیرون آمده بود. وضعیت بقیه حرمها هم بهتر از نجف نبود. همین که برگشت ایران گفت: «وضع حرمها خیلی ناجوره، در شأن ائمه و شیعه نیست.» معطل نکرد. ستادی تشکیل داد به نام ستاد بازسازی عتبات عالیات.
سه چهار سال بعد، یک دور کامل عتبات را بازسازی کرده بودیم؛ صحنها، درهای شکسته، سنگ دیوارهای اطراف حرم و رواقها، سرویس های بهداشتی، حتی سیستم سرمایشی و گرمایشی و سیستم صوتی حرمها را هم عوض کردیم.
سفارش پشت سفارش که تا می توانید از کمک های مردمی استفاده کنید. میگفت: «از صنف های مختلف هرکسی هر کاری میتونه انجام بده، ببرید اونجا کار کنه.»
میدانست یک ریال هزینه برای حرم، یا یک قدم کوچک برداشتن برای اهل بیت له برکتها با خودش می آورد. می خواست این برکت توی زندگی مردم باشد. همین بود که اصرار می کرد.
راوی: حسن پلارک منبع: خبرگزاری تسنیم
ادامه داستان در اپلیکیشن نینوایان
دیدگاهتان را بنویسید