دهنه لار ، نقطه استراتژیک منطقه بود؛ مرز ایران و افغانستان و پاکستان. مسیر از نظر استراتژیکی عالی و راه دسترسی به آن سخت بود. بیشتر از پنجاه شرور به سرکردگی حمید نوتانی کمین کرده بودند سر راه سربازهایی که آموزش دیده بودند و داشتند برای تقسیم به زاهدان می رفتند. هیچوقت سابقه نداشت اشرار با چنین سازمان و دم و دستگاهی کمین کنند.
معلوم بود قضیه از جای دیگری آب می خورد. آمریکا و اسرائیل و عربستان عقلهای ناقصشان را ریخته بودند روی هم و طراحی عملیات کرده بودند. ساعت دو بعدازظهر جلوی دو اتوبوس را گرفته و تمام سربازان و درجه داران همراهشان را گروگان گرفتند. می خواستند با این ها مصاحبه کنند و بعد ببرند بکشند؛
طوری که ضعف ایران به چشم ملتهای منطقه بیاید و همه بگویند در روز روشن نیروهای نظامی ایران را بردند و کسی نتوانست کاری کند. خبر رسید به گوش حاجی، از کرمان راه افتاد. نصفه شب رسید پیشمان. با یک بالگرد و یک تیم آتش رفتیم بالای سر اشرار. قانون بین المللی می گفت که نباید بدون مجوز دویست متر از مرز عبور کنی، اما به خودمان که آمدیم ۲۵ کیلومتر در عمق خاک افغانستان بودیم.
منطقه را شناسایی کرد و دستور داد ماشین هایی که به کمک اشرار آمده بودند را منهدم کنند. آتشی که هوانیروز ریخت، دامنشان را گرفت؛ خیلی هایشان که از بین رفتند، تعداد کمی هم فرار کردند. مرز تحت کنترل نیروهای سپاه درآمد. به نیروهای پیاده هم دستور پیشروی داد، با تانک آمدند تا رسیدند به روستای رباط. جایی که بچه هایمان در سنگرها زندانی شده بودند. اشرار در چنگ ما بودند، هم زمینی، هم هوایی. تیپا سیدالشهدا با سه گردان پیاده و ادوات وارد عمل شد. اشرار ۷۵ نفر بودند که ۲۵ نفرشان کشته شدند، بقیه هم تا مرگ فاصله ای نداشتند. ریش سفیدهای افغانی ریش گرو گذاشتند که شما گروگان هایتان را سالم تحویل بگیرید و با بقیه کاری نداشته باشید. حاجی هم شرطشان را قبول کرد.
آنقدر خوب مدیریت کرد که حتی خون از دماغ یک روستایی نیامد. ساعت چهار بعدازظهر عین ۹۶ نفر نیروهای ایرانی صحیح و سالم از چنگال دارودسته نوتانی نجات پیدا کردند.
بعدها خودشان اعتراف کردند و گفتند هدف ما این بود که می خواستیم سربازان را در مرز بگیریم با آنها مصاحبه کنیم و بعد ده تا بیست تا اعدامشان کنیم تا ضعف جمهوری اسلامی را به دنیا ثابت کنیم ولی شما کاری کردید که ضعف ما مشخص شود.
حاجی کاری کرد کارستان، شیرینی آزادی نیروها در عمق خاک افغانستان چیزی کمتر از شیرینی پیروزی عملیات والفجر۸ در فاو نداشت؛ همان قدر با اقتدار، همان قدر باعزت و همان قدر باصلابت.
جم
راوی: ابراهیم شهریاری
منبع: موت مصاحبه موجود در آرشيو مؤسسه فرهنگی حماسه ۱۷
ادامه داستان در اپلیکیشن نینوایان
دیدگاهتان را بنویسید